అన్నిటికన్నా భయపెట్టేది 

వీధిలో వున్న, ఒక ఇంటి తలుపు కొట్టడం

 తలుపులు తెరుచుకుంటే 

ఇంట్లో మనుషులున్నారో 

లేరోనన్న అనుమానం

లోపల వెలిగే దీపం, వెళ్తురులా ఊగే నిశ్శబ్దం

రాలిన ఆకులమీద నడిచే - 

భాషలేని, గాలిపాడే ఒక గీతం 

మూసిన తలుపులు, ముసిరిన సంశయం 

తలుపుతీసిన మనుషులుంటే 

గుర్తుపడతారో లేదోనన్న సంకోచం 

పలుకరించని చోటు నుంచి 

తిరిగి రావడం భయంకరమైంది

ఎప్పుడైనా సమయం దొరికితే 

కొంతసేపు శాంతంగా గడుపుదామనుకుంటే, 

నగరంలో, ఇరానీ హోటల్స్ మాయమయ్యాయి 

ఇప్పుడు తృప్తిగా ఒక్క చాయ్ తాగి

ఏ చౌరస్తా లోనో, ఏ కేఫ్ లోనో,

గంటలు గంటలు, ఎవరు కూర్చోనిస్తారు

సంతోషాలివ్వు, కష్టాలివ్వు, బాధలివ్వు, 

ఏవీ ఆపేయకు, ఏదో ఒకటివ్వు

జీవితమైనా నువ్వే, స్వప్నమైనా నువ్వే, 

నువ్వే నా ఆశవి 

నన్ను నిరాశ పరచకు

నా భాష నీకు అర్థమైతేనే 

ఈ ప్రయాణం సాగుతుంది 

మజిలీ తెలియని ప్రయాణం పేరే జీవితం  

తిరుగుబాట్లన్నీ జీవితం గురించే 

అణచివేతలన్నీ తిరుగుబాట్ల గురించే 

ఈ సంఘర్షణలే మనిషి గడిపే కాలం 

చుట్టూ మనుషులు లేకపోతే, 

జీవితానికి అర్థమేముంటుంది ?

నీ మీద నాకు నమ్మకముంది 

ఎక్కడో ఒక చోట, నీ చేయి నాకు అందిస్తావు !      

ఆశారాజు